here you're not!

بيرون رگبار است. اينجا صدايش مي آيد با بوي فاضلاب بالازده. صدايش همه شنيده مي شود.. اما خودش تنها اطراف لامپ حياط.. روي كف خيابان و دورو بر برك هاي تازه ي آويزان پيداست. جلوي ساختمان هاي سنگين و سياه بهجت آباد هوا صاف است- آسمان پنجره ي اتاق ما.. من. تو نيستي. پنجره هاي روشن حذف مي شوند. جايي كه مي خوابي بايد توي يكي از اين تاريكي ها باشد. ميان يكي از اين تك و توك پنجره خاموش. از درز پنجره ات موذي ي سرما خودش را توي اتاق مي كشاند. جايي كه دراز مي كشي حالا سرد است. تو نيستس كه سردت شود. تو! كوچولوي مهربان! تو نيستي.. "و شب هنوز ادامه ي همان شب بيهوده ست." و نمي داني كه من هستم. نمي شناسي ام. رگبار را هم نمي داني. اينجا رگبار است. صدايش.. و بويش. ء
دلم نيست به تمام كردن. دل هوا هم.. كه همچنان مي بارد. ء