اضمحلال

به شب

كه در گوشم شره مي كند

وخواب

كه مي فريبد و

شرح مي دهد

چرا داستان نمي نويسي؟ بلد نيستم

درخت خودش را از شاخه بالايي حلق آويز كرده است. دسته اي گنجشك بر سرش نماز مي خوانند

عروسك كوچكي گوشه آويزان گوشه صدايم است. باد ما را به حرف مي آورد. جيرينگ جيرينگ..ء

گنجشك ها مي پرند

0

يك شعر توي دهان من فرو كن و با زبانت خوب فشار بده تا ته حلقم فرو رود. تهوع من از تو كيفيتي كاملا شاعرانه دارد

شعر و مزاج و غيره

.. خوش دارم

باغ من

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش

ابر با آن پوستين سرد نمناكش

باغ بي برگي

روز و شب تنهاست

با سكوت پاك غمناكش

ساز او باران سرودش باد

جامه اش شولاي عرياني ست

ور جز اينش جامه اي بايد

بافته بس شعله زر تار پودش باد

گو برويد يا نرويد هر چه در هر جا كه خواهد يا نمي خواهد

باغبان و رهگذاري نيست

باغ نوميدان

چشم در راه بهاري نيست

گر ز چشمش پرتو گرمي نمي تابد

ور به رويش برگ لبخندي نمي رويد

باغ بي برگي كه مي گويد كه زيبا نيست؟ء

داستان از ميوه هاي سر به گردون ساي اينك خفته در تابوت پست خاك مي گويد

باغ بي برگي

خنده اش خوني ست اشك آميز

جاودان بر اسب يال افشان زردش ميچمد در ان

پادشاه فصل ها پاييز.ء